ziens"nemen we afscheid van hem.
Vandaag kunnen we kiezen uit een aantal routes naar Reeth toe. Wij besluiten om de route door het dal van het riviertje de Swale te doen. Veelal dalen en onderweg genieten van watervalletjes en de geluiden van vele vogels en schapen. De rivier moeten we in principe aan onze rechterhand houden. Dat lukt aardig, totdat we moeten kiezen uit 2 paden; beide lopen aan de linker (dus goede kant) van de rivier. We kiezen, zoals even later blijkt, voor het pad dat ons omhoog leidt. Dus toch klimmen, vandaag !
Boven op de top komen er sms'jes binnen die gisteren al verstuurd blijken te zijn. Het zijn nare berichten. Chewy, één van onze katten, vermagerde de laatste week zienderogen, at en dronk
niet meer. Gisteravond bleek hij zeer kortademig en spuugde bloed. Met Oma is Mirte naar de d.d. dierenarts geweest,maar deze kon eigenlijk niets meer doen. Een ruimte-innemend proces in Chewy's long was al zover gevorderd dat alleen een spuitje verder lijden kon voorkomen. En dat is
gebeurd vannacht om kwart voor 2.
Op zo'n moment is het rot om zover weg te zijn. Mirte was vanmorgen nog erg van slag en staande op zo'n bergtop in Engeland kun je dan niet zoveel doen. Wel waren we trots op de kinderen, zoals ze elkaar hebben geholpen. Gelukkig komt vriendin Maartje de rest van de dag naar haar toe.
Dit alles drukt wel een stempel op de dag; het lijkt wel alsof we na deze tijding ook steeds de verkeerde beslissingen nemen. Van het stijgende pad lopen we uiteindelijk wel weer naar de rivier, maar in een dorpje nemen we wederom een verkeerde weg. Een stevige klim doet ons belanden op een uitgestrekt weideveld; we zien niets anders dan gras en twijfelen of we wel op de goede weg zitten. We besluiten om de eerste de beste weg naar beneden te nemen om toch maar bij de rivier uit te komen.
Op weg daar naar toe komen we langs een bar waar we even wat drinken. Geen alcohol, dus dat verklaart niet waarom Erik, als we de wandeling hervatten, opeens plat op z'n gezicht valt ! De wandelstokken blijken zijn redding; daardoor wordt zijn val geremd, maar het voorkomt niet dat
hij op knieën en gezicht terecht komt.
Gelukkig geen uiterlijke schade en innerlijk, ach daar zit altijd al een steekje los !
Het pad langs de rivier vinden we langs een alternatieve route terug en dan begint een eindeloos lijkende wandeling naar Reeth. Vlak voor het dorp treffen we Amerikaanse Tony en zijn kleinzoon en Paddy en Virginia, beiden uit Londen. Dit groepje heeft elkaar 3 dagen geleden tijdens de C
to C leren kennen en omdat beide Amerikanen de kaarten niet goed konden lezen, zijn Paddy en Virginia met hun mee blijven lopen. Tony nodigt ons spontaan uit voor het diner van vanavond in de "Black Bull".
Inmiddels zijn we gearriveerd bij onze plek voor vannacht "Buck Hotel". Een grote kamer, een groot bed, een douche in het bad waarbij, als Erik het douchegordijn niet ín het bad hangt tijdens het douchen de hele badkamervloer blank komt te staan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten